•    Jedną z najlepszych klas obligacji dostępnych dla krajowego inwestora funduszowego były w styczniu polskie obligacje zmienno-kuponowe, zarówno skarbowe (WZ), jak i korporacyjne. Zwłaszcza posiadacze funduszy z grup 2-4 mogli się cieszyć wysokimi stopami zwrotu (średnie oscylowały od 0,81 do 0,96% i były najwyższe od wielu miesięcy), przy niskiej zmienności.
•    Z kolei przy niskiej zmienności jak na rynek akcji, systematycznie zyskują na wartości fundusze polskich akcji małych i średnich spółek. Indeksy i mWIG40 i sWIG80 w lutym zanotowały 4. z rzędu wzrostowy miesiąc przy korekcie na WIG20. Średnia 3-miesięczna stopa zwrotu w grupie funduszy polskich małych i średnich spółek to ponad 10%, a 5-letnia 64%.
•    Motorem pociągowym na zagranicznych rynkach akcji były spółki z szeroko rozumianego sektora IT, w tym producenci procesorów, dlatego też fundusze akcji spółek wzrostowych i o podobnych stylach inwestycyjnych zanotowały najwyższe stopy zwrotu.
•    Najsłabiej wypadły za to fundusze akcji spółek surowcowych, „nowej energii” oraz akcji z rynków wschodzących, gdzie szczególnym ciężarem były spółki chińskie, dla których już od dłuższego czasu utrzymuje się słaby sentyment.

•              Obniżenie głównej stopy procentowej NBP o 0,75 pkt. proc. (z 6,75 do 6,0 proc.) na wrześniowym posiedzeniu Rady Polityki Pieniężnej spowodowało szereg zmian w rynkowych wycenach polskich obligacji skarbowych stałokuponowych.

•              Ceny krótkoterminowych obligacji wzrosły a rentowności spadły, w przypadku 10-letnich (długoterminowych) ceny spadły a rentowności wzrosły. Zmiany te można opisać jako “wystromienie” krzywej dochodowości polskich papierów skarbowych, co skutkowało przeważnie jednak spadkami w 1. z omawianych przez nas grup funduszy.

•              Nadal nieźle zachowywały się polskie obligacje zmienno-kuponowe, zarówno skarbowe (WZ), jak i korporacyjne, zwłaszcza jeśli uwzględnić naliczane do nich odsetki. Posiadacze funduszy z grup 2-4 nadal mogli się cieszyć we wrześniu z przyzwoitych stóp zwrotu, zwłaszcza w stosunku do niskiej zmienności wycen, jakie one oferują.

•              Wśród funduszy zagranicznych natomiast bardzo trudno było o zyski. Wyjątkami było jedynie kilka funduszy z wąskimi ekspozycjami na wybrane rynki akcji EM.

•              Sierpień był korekcyjnym miesiącem na większości klas aktywów, co znalazło odzwierciedlenie w wycenach funduszy.

•              Kilkuprocentowe spadki zanotowała większość rynków akcji, a na skutek cały czas dobrych danych gospodarczych z USA i restrykcyjnej retoryki amerykańskiego banku centralnego (Fed) w górę poszły rentowności na rynkach obligacji, co w przypadku obligacji stałokuponowych średnio- i długoterminowych oznaczało też spadki cen.

•              W związku z korekcyjnym umocnieniem dolara, w którym odbywa się przeważnie obrót surowcami, na wartości straciła w sierpniu większość surowców.

•              Grupami funduszy z dodatnią stopą zwrotu były jedynie polskie obligacji krótkoterminowych i zmienno-kuponowych, korporacyjnych oraz zagranicznych high-yield.

•              W przypadku funduszy polskich obligacji ostatnie 12 mies. to systematyczne odrabianie strat i średnie stopy zwrotu w okolicy 10 proc. lub wyżej.

Już październik przyniósł w wielu segmentach rynku finansowego mocne odreagowanie po bardzo słabym wrześniu i poprzednich miesiącach/ kwartałach, ale listopad okazał się jeszcze korzystniejszy.

Na uwagę zasługuje najwyższy w historii, blisko 7%-owy średni wzrost w grupie funduszy polskich obligacji skarbowych długoterminowych, i ponad 10%-owy średni wynik polskich funduszy akcji uniwersalnych. Krajowe aktywa odrobiły część z tegorocznych strat wynikających ze wzrostu inflacji, obniżonych perspektyw gospodarczych oraz pojawienia się premii w wycenach z tytułu wojny za naszą wschodnią granicą.

Wyższe od akcji polskich stopy zwrotu w listopadzie zanotowały jedynie fundusze akcji azjatyckich rynków wschodzących, na co w największym stopniu wpłynęły akcje chińskich spółek, odrabiające straty po jeszcze większym i znacznie dłuższym poturbowaniu aniżeli akcji polskich. Pomimo cały czas pełzającej wojny handlowej ze Stanami Zjednoczonymi, chińska administracja próbuje jak na razie skutecznie zapobiegać przed rozlaniem się kryzysu nieruchomościowego na tamtejszym rynku.

Po bardzo słabym wrześniu, październik przyniósł w wielu segmentach rynku finansowego, mocne odreagowanie. W szczególności dotyczyło to akcji rynków rozwiniętych (DM), ale także polskich.

Właśnie w tego typu odmiennych, a następujących zaraz po sobie miesiącach daje o osobie znać klasa zarządzających i/lub procesu inwestycyjnego funduszy – jest kilka przypadków funduszy, które w swoich grupach porównawczych zajęły pod względem stopy zwrotu w obu tych miesiącach pierwsze miejsce.

W październiku po raz kolejny natomiast zabrakło zysków (poza drobnymi wyjątkami) na największych pod względem zgromadzonych aktywów polskich inwestorów klasach funduszy, mianowicie obligacji polskich – takowe przyszły dopiero w listopadzie, ale o tym napiszemy w kolejnym miesiącu.

Bardzo duże zróżnicowanie zachowania funduszy na rynku surowcowym.

•              Wrzesień był kolejnym spadkowym miesiącem na większości dostępnych via fundusze inwestycyjne klas aktywów. Dość powiedzieć, że średnia stopa zwrotu była ujemna dla wszystkich z wyodrębnianych przez nas 18 grup funduszy. Tylko 10 funduszy, z 6 sześć działających głownie na polskim rynku obligacji krótkoterminowych odnotowały dodatnie stopy zwrotu.

•              W segmentach polskich obligacji krótkoterminowych, zarówno skarbowych, jak i uniwersalnych przez większą część miesiąca średnia stopa zwrotu była „na plusie”, ale końcówka miesiąca wymazała zyski.

•              Na rynkach obligacji najmocniej potraciły segmenty, gdzie zdecydowana większość emisji jest stałokuponowa, a średnia zapadalność papierów odległa (DM, IG, EM).

•              Kolejny miesiąc korekty na szeroko rozumianym rynku surowcowym.