Już październik przyniósł w wielu segmentach rynku finansowego mocne odreagowanie po bardzo słabym wrześniu i poprzednich miesiącach/ kwartałach, ale listopad okazał się jeszcze korzystniejszy.

Na uwagę zasługuje najwyższy w historii, blisko 7%-owy średni wzrost w grupie funduszy polskich obligacji skarbowych długoterminowych, i ponad 10%-owy średni wynik polskich funduszy akcji uniwersalnych. Krajowe aktywa odrobiły część z tegorocznych strat wynikających ze wzrostu inflacji, obniżonych perspektyw gospodarczych oraz pojawienia się premii w wycenach z tytułu wojny za naszą wschodnią granicą.

Wyższe od akcji polskich stopy zwrotu w listopadzie zanotowały jedynie fundusze akcji azjatyckich rynków wschodzących, na co w największym stopniu wpłynęły akcje chińskich spółek, odrabiające straty po jeszcze większym i znacznie dłuższym poturbowaniu aniżeli akcji polskich. Pomimo cały czas pełzającej wojny handlowej ze Stanami Zjednoczonymi, chińska administracja próbuje jak na razie skutecznie zapobiegać przed rozlaniem się kryzysu nieruchomościowego na tamtejszym rynku.

Po bardzo słabym wrześniu, październik przyniósł w wielu segmentach rynku finansowego, mocne odreagowanie. W szczególności dotyczyło to akcji rynków rozwiniętych (DM), ale także polskich.

Właśnie w tego typu odmiennych, a następujących zaraz po sobie miesiącach daje o osobie znać klasa zarządzających i/lub procesu inwestycyjnego funduszy – jest kilka przypadków funduszy, które w swoich grupach porównawczych zajęły pod względem stopy zwrotu w obu tych miesiącach pierwsze miejsce.

W październiku po raz kolejny natomiast zabrakło zysków (poza drobnymi wyjątkami) na największych pod względem zgromadzonych aktywów polskich inwestorów klasach funduszy, mianowicie obligacji polskich – takowe przyszły dopiero w listopadzie, ale o tym napiszemy w kolejnym miesiącu.

Bardzo duże zróżnicowanie zachowania funduszy na rynku surowcowym.